Van alles wat.

Val is inmiddels helemaal beter. Vorige week nog behoorlijk veel koorts gehad en erg misselijk. Rond donderdag was ze gelukkig weer min of meer de oude hoewel nog wel veel last van de stevige medicijnen. Inmiddels speculeert in Itapipoca de hele straat en de familie over of het een jongetje of een meisje wordt. Er schijnen al weddenschappen te zijn afgesloten en de buren schijnen een waarzegger aangesleept te hebben die met een heel verhaal op de proppen kwam. Volgens de dokter heeft het een hele andere oorzaak en inmiddels hebben de medicijnen hun werk al behoorlijk goed gedaan.

Vorige week maandag en dinsdag ben ik (helaas dus zonder Val) naar Fortaleza gegaan. Heerlijk tussen de brazilianen, in een illegale taxi met allemaal (oudere) vrouwen die me het hemd van het lijf vroegen. Ze wisten me allemaal wetenswaardigheden te vertellen over Duitse burgermeesters hier in de buurt, Hollandse eigenaren van strandtenten, tips om sneller portugees te leren en waarschuwingen over het mogelijk agressieve gedrag van een bepaald type braziliaanse vrouwen die als ik alleen in Fortaleza zou lopen me het leven wel eens lastig zouden kunnen maken (niets viel me minder mee).

Maandag de hele middag en avond in de CD winkel Desafinado muziek geluisterd en veel muzikanten ontmoet. Zo een hele tijd met een fluitist gesproken die, zo bleek, een aantal jaren in Brussel aan het conservatorium heeft gestudeerd en op allerlei festivals in Europa met een braziliaanse groep choros en chorinhos heeft gespeeld. Via hem weer veel nieuws over de muziek en de cultuur leren kennen. Uiteindelijk heeft hij ruim 2 uur voor me door de CD-bakken lopen neuzen en ik maar luisteren. Heerlijk dat mensen hier keer op keer zo veel tijd voor je nemen en er super veel lol in hebben om je over hun land te vertellen en van alles te laten zien.

´s Avonds met Fred, zijn vriendin en haar zoontje een lekker hapje gegeten bij een gezellig klein tentje achteraf. Ik ben hier inmiddels verslaaft aan 1) de gegrilde vis en 2) macaxeira (soort knol en mogelijke variatie op de aardappel al vinden de brazilianen een aardappel luxer dan macaxeira en ik als echte strangeiro natuurlijk het omgekeerde). Oh ja, en niet te vergeten mijn dagelijkse castanha ijs (roomijs met heeeel veeeeel stukjes cashew noot).

Daarna het uitgaansleven van Fortaleza ervaren wat achteraf erg meeviel. Eerst naar de Piratabar waar een paar duizend mensen van drank en forro genieten. De tent is aangekleed in de sfeer van een piratenschip (niet zo bijzonder hoor, 2 masten, wat dunne zeilen en een paar verklede bedienden). Daarna naar een gezellige pier gelopen waar veel (braziliaanse) stelletjes knus tegen elkaar zaten. Van daaruit naar het Putta Parque (hoerenbuurt van Fortaleza) die uit niet meer dan zo´n 4 barretjes bestaat waar het barst van de (jonge) vrouwen die met dit werk proberen te overleven en volgens mij hopen een Europesche man aan de haak te slaan. Een paar weken terug schijnt er een voorval geweest te zijn van een paar Duitsers die het met één of meerdere minderjarige meisjes wilden doen. Hierop heeft de politie resoluut gereageerd en de bars verplicht een aantal weken te sluiten. De avond dat wij er waren, was alles net weer voor het eerst open en het leek allemaal wat onwennig. Overigens een wat overdreven actie van de vrouwelijke (en lesbische) burgemeester als je het wat ruimer bekijkt want een groot percentage van de meisjes in Brazilie wordt rond de leeftijd van 14 (en vaak ook al jonger) al door de vader of een oom misbruikt. Heel triest allemaal.

Dinsdag opnieuw de hele dag in Desafinado geweest. Veel musici ontmoet waarvan ik er achteraf achter kwam dat het klinkende namen zijn hier in Ceará. Zoals Fausto Nilo, de tekstschrijver die veel samenwerkt met Fagner (een beroemde Braziliaanse zanger). Ook veel prachtige CD´s ingeslagen die ik denk ik volgende week per post naar Nederland moet sturen want we komen zo ruim over het maximale gewicht. Daarna met de illegale taxi terug, een rit van ruim 5 uur! Gelukkig had de taxi een DVD speler en flatscreen aan boord dus heb ik in auto de DVD van Gilberto Gil bekenen en beluisterd. Volgens mij was ik van de 5 personen zo´n beetje de enige die daarvan kon genieten op één liedje na. Met de titel ´Als ik god een vraag mocht stellen.´. Ik ken het liedje al een hele tijd maar heb nooit goed op de tekst gelet. Nu stond de ondertiteling in het Engels aan. Heel appart als je zo in een doodstille taxi zit, je rijd in de middle-of-nowhere, hoort de krekels buiten als een gek tekeer gaan, een prachtige heldere hemel, een behoorlijk zieke vrouw met haar kindje achterin en iedereen is onder de indruk van deze uitvoering van Gilberto Gil. Dat vergeet je nooit meer.

Bij terugkomst in Itapipoca was Val nog steeds behoorlijk ziek. Woensdag en donderdag was het overdag erg warm en bijna windstil. Maar ´s nachts barste het kabaal los en waaide het ongelooflijk hard. Het dak van een vernieuwd pompstation hier vlak bij begaf het de tweede nacht en veel dakpannen en delen van huizen hebben het begeven. Op zich konden we redelijk goed slapen. Omdat de huizen hier geen ramen hebben (dat is in deze hitte overdag heerlijke omdat het in huis daardoor altijd wel een beetje tocht) en je in de kamers recht tegen de dakpannen aankijkt kan het zand en de stof van de straten zo het huis in waaien. En dat merk je goed als je ´s ochtends wakker wordt. Ik heb vaak aan ´Mister Sandman´ moeten denken die hier toch wel heel erg zijn best doet. Maar goed dat de middenklasse (en dus ook de familie van Val) hier werksters in huis hebben want je poetst, stoft en veegt je hier helemaal wezenloos.
Tja, verder de tijd in Itapipoca gedood met muziekluisteren en ´s avonds in de koelte gezellig poolbiljard gespeeld in een cafeetje een paar meter verderop. Een timmerman heeft zelf twee pooltafels gemaakt dus na zijn werk gooit hij het cafeetje open en wordt er behoorlijk fanatiek gespeeld tot een uur of 22.00. Dan moet hij weer naar bed want ´s ochtends vroeg op!.

Vrijdag was Val weer helemaal beter en hebben we via het internet een hotel in Fortaleza geboekt en ´s avonds naar Dragão do Mar (de zeedraak). Overigens een goede tip dat boeken via internet. Als je aan de balie het hotel boekt betaal je de volle mep. Dat is al gauw zo´n 120 real. Als je dat via het internet doet (kan gewoon dezelfde dag) via een Nederlandse reserveringensite krijg je behoorlijk veel korting. In dit geval kwam de prijs uit op 63 real per nacht inclusief ontbijt.

s´Avonds naar het cultureel centrum Dragão do Mar met een aantal grote zalen en een openluchttheater. Heerlijke MPB geluisterd en een klein klassiek strijkensemble dat de muziek van Nordeste speelt. Heerlijk die avonden in de buitenlucht.

Zaterdag ´s middags naar reisbureau om te informeren wat een weekje Salvador ons gaat kosten. Maandag moeten we terug; dan heeft ze de hotelprijzen als het goed is wat beter kunnen uitzoeken. En ´s avonds wederom Dragão do Mar, dit keer heerlijk genoten van een sambaorkestje (en van de veel te uitdagend dansende jonge dames). Je hormonenhuishouding wordt dan wel op de proef gesteld zeg. Hoewel de samba niet afkomstig is van Fortaleza, kunnen ze er hier wel wat van! Geweldig ´cool´spelend orkestje (allemaal kerels, een vrouw heb ik hier nog geen muziek zien maken behalve dan in harmonieorkestjes) met op de dansvrouw vooral dames (jong, oud, dik, dun, mooi en lelijk) die ongegeneerd het onderste uit de kan halen.

Zondag eerste telefonische contact gelegd met pianist/accordeonist Ítalo Almeida om te praten over project rondom jazzfestival in Fortaleza. ´s Avonds werderom in de buitenlucht geluisterd naar een harmonieorkest en later zelf wat meegespeeld op het grote terras met de gitarist en zanger Ediewilson Rodrigues. Veel gepraat, veel geleerd, veel ideeen opgedaan, veel gegeten, veel gedronken, veel gekeken, erg genoten.

Maandag definitief reis naar Salvador geboekt. ´s Avonds naar Desafinado en in boekenwinkel mijn derde en vierde portugesche boek gekocht (boek Luiz Gonzaga en een boek met anekdotes over de 100 beste MPB CD´s). De taal begin ik aardig onder de knie te krijgen. Dat wil zeggen dat ik mensen die een beetje de moeite nemen om wat trager te spreken en niet in de vreemde dialect (zoals in Itapipoca) gaan brabbelen ik al aardig kan begrijpen. Mijn woordenschat blijft nog beperkt maar gelukkig kan Val inspringen als de nood aan de man is.

Dinsdag besloten om Itapipoca op te zoeken. Moeten nog veel uitzoeken. Hebben onder andere het plan om het huis van Val te verbouwen tot een klein winkelcentrum. Het terrein is groot genoeg voor een winkeltje of 6 per verdieping en 2 verdiepingen moet volgens ons kunnen. Hopelijk lukt het deze keer om met een bouwbedrijf in contact te komen want dat valt hier nog niet mee.

We zijn van plan om vrijdag weer terug te gaan naar Fortaleza. Daar met de muzikanten verder te praten over het project, wat te spelen, naar het strand te gaan en uiteindelijk maandag op het vliegtuig te stappen naar Salvador da Bahia do Todos do Santos.

Het allerbeste uit het zon overgoten Ceará,

Val en Wim