Beestjes, overal beestjes

Vandaag ligt Val met een flinke koorts de hele dag op bed. Het kan denken we nog wel een paar dagen duren voordat ze weer helemaal de oude is. Hopelijk helpen de nodige poedertjes, pilletjes en theetjes.

In Nederland zijn we (gelukkig) niet veel gewend voor wat betreft de gevaarlijke dieren en diertjes. Hier is dat anders. Je staat er eigenlijk nauwelijks bij stil maar zo nu en dan wordt je onverwachts verrast.

Zo liep er vanavond plotseling gewoon hier op straat vlak voor het huis een grote gevaarlijke spin rond. De hele buurt in rep en roer. Het beest, al gauw zo´n tien centimeter groot, werd bestookt met brandende lucifers en slaande bezems. Uiteindelijk wist iemand hem op de bezem te laten kruipen. Natuurlijk leuk om dan ff mee te spelen. De vrouwen de stuipen op het lijf te jagen, net doen alsof je hem op een balkonnetje wilt gooien en zo. Uiteindelijk lag het beest met een flinke mep knock-out op straat. Een beetje benzine, een lucifer en de buurt was weer rustig.

Verder barst het hier van de honden. Op zich lieve beesten (wij zijn althans nog niet aangevallen al loopt Val er steeds met een hele grote bocht omheen) maar je ziet ze de hele dag slapen of krabben want ze schijnen vaak barstens vol luizen te zitten.

Ook katten blijven hier niet onomgemerkt. Vanmiddag konden we bij oome Carlos (heeft een klein winkeltje met levensmiddelen aan de overkant van de straat) nog genieten hoe een flinke kat op één van de bovenste planken van het rek een muis te pakken nam. Tja, subside voor het kastreren of steriliseren van katten en honden bestaat hier niet dus kunnen die beestjes heerlijk hun gang gaan (en ze krijgen van de brazilianen het goede voorbeeld ... ).

Gisteren liepen we in Icaraí vanaf het strand terug naar het vakantieparkje. Op een gewone, drukke straat werden we verrast door een grote pad. Een beest van ruim 20 centimeter waar ook iedereen met een grote boog een beetje bang omheen liep. Ik vroeg Val vanwaar die angst voor dit beest. Het bleek om een pad te gaan die, als hij zich een beetje in het nauw gedreven voelt, met een flinke straat van zich af pist. Als je dat goedje in je ogen krijgt is de kans groot dat je blind wordt. Krijg je het op je huid dan hou je daar heel vervelende plekken aan over. Ik maar gauw een stapje terug gezet.

Op één van de stranden die we bezochten kwamen we een Nederlandse jonge man tegen, getrouwd met een braziliaanse schoone, die daar samen een barraca runnen. Met hem wat zitten kletsen over zijn ervaringen, ook die met beestjes. Hij was al twee keer bij de dokter geweest om onderhuidse beestjes te verwijderen. Eén van het type dat onder je huid loopt. Dat schijn je goed te kunnen zien. Je ziet hem letterlijk onder je vel van hot naar her kruipen. Schijn je niet te lang mee te moeten blijven lopen.

Ook op stranden waar ze ´vèrrekes´ laten lopen moet je uitkijken. Daardoor schijnen er een soort vlooien in het zandstrand te zitten die zich in je huid nestellen en vervolgens eitjes gaan leggen. Je ziet langzaam een zwart puntje in je huid (vaak je voet) elke dag een beetje groter worden. Ook hier moet dan al snel een dokter aan te pas komen want anders kom je flink aan, en een dieet helpt dan niet echt.

Ook heb ik inmiddels in het huis hier in Itapipoca een man van de gemeente aan het werk gezien. Hij controleert in de tuin en vooral in de waterput op de aanwezigheid van een mug die ´dengue´ kan veroorzaken. Een soort mug die als hij je prikt zorgt voor fikse koorts en diaree en als het een variant van de ergste soort is kan een steek zelfs dodelijke gevolgen hebben. De controleur was flink in de weer met netjes, potjes en nam ook monsters af. Dat gebeurt hier bij elk huis minimaal eens in de drie maanden. Hierdoor hebben ze het aantal ziektegevallen flink terug gebracht.

Of ik vannacht zo rustig slaap weet ik niet. Eergisteren viel er midden in de nacht een hagedis in mijn hangmat die snel weer weg schoot, vast en zeker net zo erg geschrokken als ik. Maar die spin van vanavond is andere koek ... .

We zullen zien.

Ik neem met Val even een kopje mier zoete koffie.

Abraços,

Val en Wim