Met de buggy door Fortaleza

De eerste dagen Fortaleza waren erg geslaagd. Fred heeft ons met zijn buggy door de stad gelootst, Val voorin en ik achterop me goed vasthoudend aan de rolbeugel. Het rijgedrag hier in de stad is niet te filmen. Een paar weken geleden waren we nog in Parijs en dat was al erg maar hier rijden ze toch ff een slagje erger. Anticiperen hó maar, richting aangeven is uit den bozen, voetgangers en fietsers hebben helemaal geen rechten (een zebrapad zie je hier wel maar verwacht niet dat ze voor je stoppen!), zo hier en daar een fikse wegverzakking want als het hier regent dan regent het goed, kortom een avontuur waar de Efteling nog een puntje aan kan zuigen.

Het weer en het klimaat is hier helemaal super. Heerlijk windje, heel veel zon, niet benauwd en rond een uur of 19.00 donker zodat je nog lang en breed op het terras kunt genieten van alles wat zich hier op straat afspeeld.
Het is niet te geloven hoe actief die brazilianen zijn. Er wordt hier de hele dag door ontzettend veel gesport, zelfs in de brandende zon! Constant zie je mensen trimmen, push ups doen op het strand, overal plekjes om onder begeleiding rek en strek oefeningen te doen, en dan nog maar niet gesproken van de voetbalkunsten die jong en oud hier ten toon spreiden. En het maakt allemaal niet uit hoe je eruit ziet. Jong en oud, dik en dun, lenig en stijf, het krioelt allemaal zonder enige schroom door elkaar. De gebeurt hier allemaal tussen de vissers en de reperateurs van boten door, die op het strand de hele dag flink aan het werk zijn. Een groter contrast kun je je nauwelijks voorstellen. Super luxe hoogbouw vlak aan de weg en tien meter verderop als je de weg oversteekt leven de vissers met hun gezinnetje in de grootst mogelijke armoede op het strand. Tja, wat moet je daar als Nederlander verder nog over zeggen behalve dat je hier regelmatig een brok in je keel krijgt.

Gisteren heb ik wel gemerkt wat het eten van waarschijnlijk twee te oude garnalen met je lijf kan doen! Fikse koorts, constant naar de toilet en spierpijn over mijn hele lijf. Wel de nodige kilo´s afgevallen (hoop ik). Gelukkig is een broer van Val verpleger bij het leger. Na een telefoontje wist ze precies wat ze moest halen. En gelukkig kun je hier bij de drogisterij 24 uur per dag, 7 dagen in de week medicijnen halen. Na het slikken van de nodige pilletjes, poedertjes en drankjes voel ik me vandaag gelukkig weer nagenoeg de oude.

Zometeen gaan we maar eens uitgebreid op het strand liggen, komt een nichtje van Val met korte broeken en T-shirts voor de rest van de reis, hoop ik kennis te maken met een broer van Val, gaan we vanavond naar live muziek luisteren (en hopelijk zelf nog wat spelen) en sluiten we af met een rondje puta parque (jawel, de walletjes van Fortaleza). Hoewel deze stad berucht is om het sextoerisme is het puta parque hier niet groter dan een paar straatjes en daarmee vele malen kleiner dan in Amsterdam. Maar vergis je niet, één avondje terras is voldoende om te beseffen dat hier eigenlijk de hele stad één groot erotisch gebeuren is. Hierover later deze week meer.

Nou, hier geeft de computer aan dat het 8 uur is. Bij jullie waarschijnlijk al ruimschoots tijd voor een lunch.

Wij gaan maar eens met de buggy naar het strand (Praia Futuro).

Até a vista e abraços,

Val en Wim