De eerste caipirinhas!

Het eerste bericht, uit Fortaleza na de nodige caipirinhas, de eerste wandeling en enkele aguas de coco.

De reis
´s ochtends 3 juli om 9.00 uur per bus naar Breda vertrokken. Vroeger had ik de gootst mogelijke moeite om bussen te halen maar een mens kan schijnbaar veranderen.
We waren keurig op tijd op Schiphol en dat was maar goed ook. Het in-checken vertoonde Braziliaanse trekjes en de mentaliteit van de baliemedewerkers was zeker niet erg behulpzaam. Natuurlijk 1 kilo te veel in de koffers dus dat kost je al gauw 30 eurootjes en (erger nog) de nodige wachttijd aan een, met stage lopende dames, bemenst loket.

Het vliegtuig vertrok keurig klokslag 14.00 uur. Heerlijk voor ons om weer op dezelfde plek te zitten als waar we elkaar ontmoet hebben| Dit keer met Marco naast ons, een Nederlander (vóór in de 50 schat ik) die zich in Nederland met woninginrichting bezig houd en in Fortaleza met 'woningbouw'. We hebben veel van hem geleerd over de do´s and dont´s van het ondernemen in Brasil. Van de week gaan we hem zeker ff opzoeken in Porto das Dunas, zo´n 30km ten zuiden van Fortaleza.

De aankomst
Om 19.30 uur lokale tijd (00.30 Nederlandse tijd) de eerste abraços (=omhelzingen) dus. Fred, onze eerste Nederlandse kennis in Brasil, stond ons met zijn charmante vriendin Lara al op te wachten. En, of hij het had geregeld weten we niet, maar we werden onthaald door een flinke lokale blaaskapel die harmoniemuziek uit de Nordeste speelde. Erg gezellig met vlaggetjes, veel lachende mensen, en natuurlijk allerlei plaatselijke reisorganisaties die de eerste nieuwe lichting Nederlanders kwam onthalen. Martinair heeft een tijdje niet op Fortaleza mogen vliegen en onze vlucht was dus de eerste sinds tijden.

Fred en Lara reden met hun buggy naar ons hotelletje en wij namen een taxi die ons in een ritje van 30 minuten bij het hotel pal aan een prachtig strand heeft afgezet.

Eerste churrascaria
Het hotel was keurig in orde. Kluisje goed geregeld, heerlijk zwembadje en alleraardigste mensen. Maar, niets is leuker dan gewoon lekker tussen de locals een hapje en een drankje nemen. Dus, verderop in een churrascaria (grilrestaurant) neergestreken en binnen een mum van tijd de eerste 3 caipirinha`s achter de kiezen. Fred oogt super gelukkig hier, maar ja alles nodigt hier danook uit tot het beleven van je 2de jeugd (Val en ik schatten hem halverwege de zestig, Fred klopt dat?).
Een paar meter verderop waren op de stoep vlak vóór de churrascaria een paar jonge mensen met een abacaxi (=ananas) en vusteveul cachaça (=braziliaanse rietsuikerjenever) in de weer.
Om 22.30 uur (3.30 uur Nederlandse tijd) begon bij mij de alcohol toe te slaan en werd het tijd om ons bedje op te zoeken. We zaten al helemaal in de goede modus.

Vandaag
Om 5 uur waren we klaarwakker. Buiten werd het licht en voor mij het juiste moment om net als in het vliegtuig mijn portie Portugees met nieuwe woorden aan te vullen.
Na een heel fruitig ontbijt hebben we onze eerste strandwandeling gemaakt. Veel vissers die hun buit al aan het binnenhalen waren en ietsje verderop onder de palmbomen schoonmaken. Ook opvallend veel jonge mensen die met een houten karretje vuilnis ophalen en de straten hier piekfijn schoon houden. De oudere vuilnisophalers doen het rustiger aan. Moeten trouwens intelligente mensen zijn want het lijkt wel of ze iedere interessante folder, zittend op een bankje in de schaduw, aan een grondige studie onderwerpen.

Op de terugweg naar het hotel neergestreken in een postkantoortje met internettoegang en zie hier het eerste resultaat!

Nou, muito abraços en tot gauw,

Val en Wim