Salvador, moelijk om echt te doorgronden.

Dinsdagmiddag hebben we de oude kern van Salvador bezocht. De wijk heet Pelourinho en ligt in de bovenstad. Leuke straatjes, veel oude kerken waar ze hier erg trots op zijn maar die voor een verwende Europeaan niet erg bijzonder zijn. Veel, veel, erg veel, veel te veel touristen maar gelukkig weinig Hollanders. Veel Fransen, Spanjaarden, Italianen en Argentijnen en ook een handje vol Braziliaanse touristen. De gidsen spreken engels maar je moet ze er wel continu aan herinneren om het verhaaltje ook aan de enige engelstalige in de groep te vertellen. Dat wordt dan een verkorte versie, maar gelukkig kan Val de nodige informatie aanvullen.

De informatie die je hier over de stad krijgt is behoorlijk oppervlakkig maar misschien is dat maar goed ook want maar weinig touristen hebben zich een beetje in het land verdiept. Als je naar Salvador reist zonder iets te weten van Candomblé is dat toch tekend.

´s Avonds zijn we een hapje gaan eten in het restaurant dat de eerste taxichaffeur (die ons vanaf het vliegveld naar het hotel bracht) ons aanraadde. En dat was een voltreffer. Mocht je ooit naar Salvador gaan en je hebt voldoende geld op zak dan moet je absoluut dit restaurant hebben bezocht. Het heeft een paar belangrijke prijzen gewonnen. De eigenaar is van Portugese & Angoleese afkomst en heeft een moderne variant van de baiaanse keuken uitgedacht. Ronduit voortreffelijk. Ook de sucos moet je daar proberen. Wij hebben nog nergens in Brazilie zulke heerlijke, verse en pure sucos gedronken als hier.

Wij bestelden een zeevruchten muqueca (stoofschotel) met inktvis als basis. Nu hebben we vaker inktvis gegeten maar vaak heeft het veel weg van smaakloos rubber. Hier heb ik voor het eerst heerlijke zachte inktvis gegeten met een onbeschrijflijke smaak. Verder zijn leuke details dat ze de muziek draaien van belangrijke en bekende baiaanse artiesten zoals Caetano Veloso, Gilberto Gil, Maria Bethania (de grote zus van Caetano), Gal Costa, Djavan etc. Leuk ook dat deze mensen regelmatig in dit zelfde restaurant komen eten. Aan de wand vind je een grote fotocollage met bewijsstukken.

Zaterdag gaan we er opnieuw eten. Dan zullen we wat foto´s maken van dit geweldige stekkie in Salvador.

Woensdag zijn we richting naar Praia do Forte gegaan. Dat noemen ze hier één van de prachtigste stranden (iets wat de brazilianen over elk dichtsbijzijnde strand zeggen overigens) en wel aardig is dat ze al ruim 20 jaar een project hebben lopen voor het behoud van de schiltpadden. Hier leerden we dat er op de wereld 7 verschillende soorten schildpadden voorkomen waarvan 5 in Brazilie, waarvan weer 4 in Bahia. Ook opmerkelijk dat van de 1000 schildpadjes die geboren worden er maar 1 á 2 volwassen worden (waarom deed met dat toch denken aan de kinderen in dit land waarvoor ze ook wel eens zo´n project mogen starten en er touristen naar mogen laten kijken).

´s avonds hebben we de bar boven de Free-Shop op Rua Vermolho bezocht. Een aardige bar waar de bohemians van de wijk tot in de vroege uurtjes zitten te drinken en discussieren. En niet onbelangrijk, het is één van de beste jazz-cafées van Salvador. Wij nagevraagd en de volgende dag zou er life muziek zijn. Hierover meer.


De volgende dag (donderdag) hebben we met een schoener de twee dichtsbijzijnde eilanden bezocht. Eerst Ilha dos Frades waar we op het zoveelste prachtige strand lekker hebben gezwommen en er al snel door de felle zon zo rood als een kreeft uitzagen. En dan te bedenken dat het hier hartje winter is!

Het andere eilend is Itaparica dat vlak voor Salvador ligt, zo´n 45.000 inwoners heeft die grotendeels leven van de visvangst en mangoplantages. Leuke trip gedaan voor 7 real in een hele oude stadsbus. De gids zou engels spreken maar volgens ons had hij alleen zijn verkooppraatje uit zijn hoofd geleerd want verder kwam er niet veel verstaanbaars en zinvols uit. Wel erg gezellig en leuk om te zien hoe anders Japanners op vakantie gaan dan wij.

´s Avonds weer naar de bar boven de Free Shop (naam zoeken we nog op) waar we onvoorstelbaar virtuose muzikanten heb horen en zien spelen. Een voor mij ongekend hoog niveau maar wel in een erg onbraziliaanse sfeer. Veel ego´s, erg blank, stoere blikken, veel praten en weinig luisteren. Tja, een echte jazz-club dus.

Tja, en toen was het alweer vrijdag ochtend, tijd voor de laatste trip enwel de Panoramische trip. Weer wat kerken bezocht, aardige verhaaltjes gehoord (het is opmerkelijk hoe goed brazilianen van niets iets heel bijzonders kunnen maken), naar tegeltjes gekeken en in plaats van naar een grote markt met kitsch te gaan hebben we een heerlijk gewoon restaurant bezocht en voor een habbekrats bahiaans zitten eten.

Wat we nog op de planning hebben?
- concertjes bezoeken
- het museum voor moderne kunst bezoeken
- een middagje op een terrasje op Pelourinho doorbrengen.
- een avond heerlijk eten bij Paraiso Tropical
- zondag terug naar het heerlijk rustige en uiterst vriendelijke Ceará.

Tchau,

Val en Wim