Lagoinha - Fortaleza - Itapipoca

Tja, het blijkt wel dat we elke dag even de meest interessante dingen op een rijtje moeten zetten want het valt niet mee om 3 daen terug te redeneren. Aldoende leert men!

Eergisteren hebben we onze eerste strandtrip gemaakt. D.w.z. de eerste plaats bezocht die op ons lijstje staat van te bezoeken dorpjes aan de kust. We reden vanuit Itapipoca in 2 uurtjes naar Lagoinha, waar ik 3 jaar geleden al eens een dagje ben geweest. Toen was het nog veel kleiner dan nu. Tegenwoordig is het een echte trekpleister voor toeristen met prachtige pousades en keurige apparementen. Maar het is er zeker niet minder gezellig op geworden!
Als vanzelfsprekend een prachtig strand, niet druk, hier hele goede bediening bij de strandhut waar we neerstreken. Heerlijk vis gegeten en ontzettend gezellig om zo met de helft van de familie (alleen maar dames en jonge meisjes) op stap te zijn. Voor de jongste (2 jaar) was het de eerste keer dat ze de zee en het strand zag. Het was dus janken toen we weer weg moesten! Wat is het klimaat hier heerlijk; dat verandert je hele lijf en geest lijkt het wel.

Fortaleza
Gisteren hebben we de gehuurde Volkswagen Gol teruggebracht naar Fortaleza. De broer van Val reed mee want die moest wat hechtingen uit zijn hand laten halen. Het betalen van de auto was een groter probleem dan verwacht. Het valt zo-wie-zo niet mee om hier een geldautomaat te vinden waar je met Maestro kunt pinnen (mijn gewone Rabopas). De geplande geldautomaat was buiten werking. Wij (gereden door de eigenaar van de auto) naar zowat de andere kant van de stad voor een andere automaat. Pech, geen Maestro! Ondertussen belde de nieuwe huurder waar de auto bleef! (dat zou gedurende de hele rit nog wel een keer of 10 gebeuren!) De Chauffeur lukt het om het hoofd koel te houden en crosst als een bezetene richting weer een andere bank. Uiteindelijk na een bank of 5 hebben we beet! Eind goed al goed.

Het volgende doel is Desafinado. Een erg goede CD zaak (die je hier in Fortaleza met een loep moet zoeken) met veel MPB (Musica Popular do Brasil en de meer alternieve braziliaanse muziek). Wij eerst naar een toeristen kiosk om het adres te vragen. Ze hadden vaag van de naam gehoord en dachten ook de weten welke bus er vlak bij stopt.
Wij de gok gewaagd. Wat brengt het toeval, we zitten in de bus vlak achter een wat oudere man die in een gesprek met de dame naast hem verteld dat zijn zoon de eigenaar is van Desafinado! Was weer één van die momenten dat je zowat van je kruk valt van verbazing. En zo lijkt het ons keer op keer te vergaan in dergelijke situaties. Brazilianen geloven heilig in deze positieve samenloop van omstandigheden en lijken daar hun hele levenshouding op te baseren.

Desafinado was voor mij en voor de eigenaar een feest (voor Val minder want heeft er 3 niet al te interessante tijdschriften door kunnen nemen als tijdverdrijf). De eigenaar sprak goed engels en we bleken zo'n beetje dezelfde smaak voor muziek te hebben. Ik heb de investering beperkt proberen te houden en me vooral gericht op de betere lokale spelers (die ik hopelijk deze maand nog in allerlei clubs in Fortaleza tref) en de muziek van de Nordeste. Nou, het is muzikaal echt smullen! Een hoop inspirerende muziek op de kop kunnen tikken en mogelijk veel nieuwe contacten met interessante muzikanten.

Daarna zijn we per bus (ja, heerlijk tussen de gewone mensen) naar een nichtje van Val gereden. Een trip van bijna 2 uur met de nodige overstapjes. Wel een avontuur zeg. Je wilt niet weten hoe die buschauffeurs hier rijden! En enig medelijden met de inzittenden hebben ze helemaal niet. Neem niet de tijd met in- of uitstappen want de bus begint gewoon met een noodtempo weer te rijden. Alsof ze een bonus krijgen als ze eerder aankomen dan gepland! En zet je schrap bij het wegrijden en bij het remmen!

Aangekomen bij Veronica (nichtje van Val) kregen we een goede indruk van hoe de appartementen van de gewone braziliaan in de stad er uitziet. Een flink terrein met goede bewaking, losstaande gebouwen met de faciliteiten zoals internet, wasmogelijkheden e.d. verdeeld over de gebouwen. Het appartement is heel eenvoudig maar goed in orde, zonder warm water natuurlijk ... . Eén van haar kamertjes werd met twee hangmatten ingericht tot logeerkamer zodat we tussen alle verpakte kleding in, in haar magazijntje konden hangslapen.

Vandaag hebben we weer wat bustripjes gemaakt, het nodige geld gepind, en een illegale taxi genomen naar Itapipoca. Dat is een verhaal apart! Er is hier een soort illegaal circuit van betaalde taxis. Gewone (hele oude) personenauto's die worden volgepropt met spullen en mensen en net doen alsof ze één familie zijn. Als de politie de chauffeur pakt, raakt hij zijn rijbewijs en de auto kwijt en krijgt hij bovendien nog eens een flinke boete. Maar wat blijkt nou, ze hebben hier verschillende soorten politiekorpsen met hun eigen taken en bevoegdheden. In de stad kunnen de illegale taxichaufeurs dus gewoon bij elkaar komen, hebben ze een soort parkeerplek waar ze allemaal staan te wachten op klanten en hebben ze nauwelijks last van politie. (Ik zou overigens niet weten hoe je de juiste chauffeur eruit moet pikken want mij kwamen ze zowat allemaal als criminelen over. Achteraf bleken Veronica en Val de juiste keuze te kunnen maken ... .) Pas buiten de stad moeten ze de controleposten van een andere politie omzeilen. In ons geval kostte ons dat dus ruim anderhalfuur. Het resultaat is dat je van Fortaleza naar Itapipoca rijd in ongeveer 3 1/2 uur (in plaats van 2 uur) in een erg oude auto (die in Brasil zelfs de keuring niet meer door zou komen) maar tussen stikgezellige mensen en voor nog geen 13 Real per persoon (4 Euro). Die kerel neemt dus al die risico's om van 4 passagiers in het totaal 52 Real te kunnen vangen!

Inmiddels is hier verderop een Forro band beginnen te spelen. Tijd dus om de computer voor gezien te houden en in te ruilen voor de zoveelste churrascaria (barbeque) met cerveja (pils) en luchtig geklede dansende dames (en hier en daar een man).

Abraços,

Val en Wim